Bye Melbourne, Hello Robertson

Hallo lieve familie, vrienden en andere geïnteresseerden,

Ik heb berichten ontvangen dat jullie mijn verhalen missen. Mijn excuses daarvoor, ben gewoon druk geweest en ik moet zeggen dat ik mijzelf er ook toe moet zetten of af en toe jullie op de hoogte te houden. 

Nou hier ben ik dan, er is de afgelopen weken veel gebeurt. Allereerst na mijn trip naar de Great Ocean Road ben ik helaas heel erg ziek geworden. Nou weten de meeste mensen dat ik niet zo snel naar een dokter ga. Maar aangezien de Australian Open voor de deur stond en ik zeker 2 nachten heb overgegeven was het voor mij klaar. Maandagochtend 14 januari ben ik opzoek gegaan naar een huisarts. Kon me niet schelen wat het koste ik moest en zou antibiotica krijgen voor mijn bijholte en voorhoofdsholte ontsteking want ja ik had zelf  al de ontdekking gedaan dat ik daar last van had. De eerste beste huisarts die ik tegen kwam op Google heb ik een afspraak bij gemaakt. En ik kon om 14 uur terecht. Eenmaal bij de huisarts heb ik 3 minuten binnen gezeten als een klein kind zitten huilen en hoppa ik kreeg mijn antibiotica. Doel bereikt, mogen ze in Nederland een voorbeeld aan nemen. Ik was dan wel ruim 80 euro lichter voor een bezoek van 3 minuten en medicatie. Maar ik kan jullie vertellen het werkte binnen anderhalve dag en ik kon gewoon gaan werken voor de Australian Open. 

Nu zullen jullie je afvragen hoe ik dat heb ervaren. Werkelijk waar ik heb nog nooit zo makkelijk werk gedaan. Ik heb 3 diensten bij court 1573 gestaan en 1 dienst bij de Margaret Court Arena, hierbij deed ik lief glimlachen, af en toe een praatje maken met de gasten, het poortje open en sluiten en voor de rest heeeeel veeel tennis kijken. Ik kan jullie vertellen het was een droombaan die nog redelijk goed betaalde. Helaas waren er voor de 2e week geen diensten meer. Ik baalde als eens stekker want ging ervan uit dat ik 2 weken kon werken. Helaas. Ik ben de afgelopen 5 dagen als een malle gaan solliciteren. Het solliciteren verloopt hier net wat anders dan in Nederland. Ik heb wel 50 boerderijen gebeld, langs de markt gegaan, sms'jes verstuurd. Maar helaas geen gehoor zelfs als schoonmaakster kwam ik niet aan het werk. Ik werd er eigenlijk een beetje desperate van. Hierdoor ben ik ook gaan solliciteren of vrijwillige functies. Deze belde wel terug, want ja voor niets gaat de zon op, zo heeft mijn papa dat altijd gezegd. Toch was ik er nog niet van overtuigd dat ik dat wilde doen. Mijn lieve kamergenotes snapte er niks van, ik heb ervaring in verschillende branches, ze vinden mijn Engels uitstekend en mij als persoon vinden ze ook nog leuk. Dat was fijn om te horen, een beetje steun. Mijn laatste redmiddel was Virginia en Pete contacten. Met de vraag of zij nog werk wisten of dat ik terug mocht komen. En ik kan jullie vertellen in alle blijdschap dankzij Pete en Virginia heb ik nu een nieuwe baan waar ik zondag naar toe ga. Ik ga niet terug naar mijn oude farm, maar ik verhuis van Melbourne naar Robertson een plaatsje in NSW en ook dicht bij mijn oude farm. Ik ga hier werken voor Jill. Jill heeft nog nooit backpackers gehad, maar 1 moet de eerste zijn. De sollicitatie verliep overigens vlekkeloos, ik had me nog niet voorgesteld of ik was aangenomen. Pete heeft namelijk verteld hoe fantastisch hij mij vond en heeft ook aangegeven dat ik zeer goed kan koken. Ik was allang blij dat ik weer terug kon naar NSW. Niet dat ik Melbourne niet leuk vind, maar ik heb toch meer met Sydney en de omgeving. 

Naast dat ik veel gesolliciteerd heb de afgelopen dagen, heb ik ook nog het Skydeck bezocht, hier heb je een prachtig uitzicht over Melbourne. Daarnaast komt over 4,5 week mijn lieve vriendinnetje Mégan langs voor 3 weken. En heeft mijn mama haar trip geboekt, en zal zij op 30 april landen in Perth waar we een fantastische road-trip gaan doen naar onder andere de westkust. De voorbereidingen zijn hier al in volle gang. 

Er gaat dus weer genoeg leuks komen de komende tijd. Ik ga nu weer genieten van het prachtige weer.

Heel veel liefs vanuit een zonnig Melbourne,

Lysan