LoL dolls, barbie en my little pony. Welkom in het leven van een prinses.

Hallo lieve familie, vrienden en andere lezers, 

In mijn vorige blog vertelde ik dat ik ging werken als au pair voor 3 weken. Ik heb er ondertussen al 1 week opzitten. En kan vertellen dat ik terecht ben gekomen in het leven van een 4 jarige prinses genaamd Jess. 

Dit meisje krijgt alles wat haar hartje maar begeert en als het even niet naar haar zin gaat begint ze te huilen. Ik merkte na dag 1 al grote verschillen in de opvoeding met betrekking tot Nederland. Iedere dag krijgt dit meisje cadeautjes en ze wordt vol gepropt met suiker. Zoals we in Nederland netjes eetmomenten hebben wordt hier er de gehele dag zoetigheid in gestopt. Van ijs tot chocolade en heel af en toe een stuk fruit. Het is verbazingwekkend, maar ik geef me er voor 3 weken maar aan over. Een verandering in de opvoeding gaat me helaas in deze korte tijd niet lukken. 

Daarnaast vind ik het afschuwelijk dat een kind van 4 nog met een speen loopt. Ouders vertroetelen er omdat ze zelf eigenlijk geen tijd hebben aangezien ze het druk hebben met het bedrijf. De familie zelf is echt heel leuk en ben totaal opgenomen in de familie. Alleen slik ik even mijn opvoedskills in. Ik speel heel de dag door met de barbies, LOL dolls en kan mijn creativiteit de vrije loop laten door heerlijk te kleien, knutselen en tekenen (ik heb nog nooit zoveel unicorns getekent 🦄). Mijn dag invulling zelf is heel chill, begin rond 9 uur en ben meestal tussen 16 en 17 klaar aangezien ouders dan ook klaar zijn.

In de weekenden ben ik vrij. Afgelopen weekend zijn we dan ook naar de andere farm in Boolarra gegaan een uurtje van de andere farm vandaan. Wat een prachtig uitzicht had ik daar. Heb daar heerlijk 2 dagen doorgebracht en volledig tot rust gekomen van dat hele zware werken wat ik hier doe. Haha. 

Over 2 weken komt mama, daar kijk ik enorm naar uit. En na de trip met mama heb ik besloten naar huis te komen. Ik heb zo veel gezien en gedaan de afgelopen 6 maanden dat ik na maand 7 besluit om op 28 mei weer voet te zetten op de Nederlandse grond. Ik ben toe aan een normale basis, met werken en sparen een normaal bed en vooral het leven uit een backpack begint mij genoeg te worden. 

Liefs en tot snel 

Lysan