Hier spreekt uw gezagsvoerder vanuit de helikopter

Hallo lieve familie, vrienden en andere geïnteresseerden,

Het is al weer even geleden dat ik iets van mij heb laten horen. Buiten dat ik verschillende personen natuurlijk wel telefonisch spreek is het toch weer tijd om jullie even bij te praten.  Ik zit namelijk toch al weer bijna twee en een halve week in Melbourne. Waarbij ik ondertussen woon in mijn 3e verblijfplaats. Mijn eerste 2 weken zijn zeer rustig verlopen in Melbourne. Ik ben opgetrokken met een Engels meisje die ik eind van de maand nogmaals ontmoet. We hebben samen oud en nieuw gevierd, waarbij ik moet zeggen dat ik achteraf toch liever in Sydney was geweest want daar was het meer spektakel. Ook heb ik deelgenomen aan de nieuwjaarsduik met de enige echte Unox muts. 

Na oud en nieuw heb ik mijn intrek genomen in het hostel The Nunnery, zoals je internet mag geloven werken daar Nonnen. Helaas bij aankomst was dit niet zo. Het was wel een klein fijn hostel gelegen in de rustige wijk Fitzroy. Het was net een studentenhuis en leek dus totaal niet op een hostel. Maar mijn blijdschap was er vooral omdat er tegenover het hostel een tennisbaan was. Ik heb in die week 3 keer getennist en was blij dat ik iets van beweging kon uitvoeren. Ik begon mij namelijk te vervelen. Melbourne is duur en je kan hier stappen tot het uiterste maar dan gaat je geld er snel door heen. Ook weet ik nu hoe mijn cliënten zich kunnen voelen als zij zich alleen voelen. De dagen duurde enorm lang en van ellende bleef ik tot minimaal 12 uur in de middag op bed liggen zodat de helft van de dag voorbij was. Ik dacht als dit nog tot eind januari zo door gaat trek ik het niet. Ik was toe aan actie en wilde graag wat zien. Ik had besloten om de stad voor 3 dagen te verlaten. Ik heb een tour geboekt naar de Great Ocean Road en The Grampians. 

Op woensdag 9 januari stond ik bepakt en wel klaar om opgehaald te worden voor de tour. Eenmaal in de bus wist ik dat ik de juiste keuze had gemaakt. In de bus had ik al snel contact met Samantha een ander Nederlands meisje. Normaliter ontwijk ik de Nederlanders maar nu hadden we een goede klik. Naast mijn landgenote waren er ook veel Zwitsers die enorm aardig en gezellig zijn. De groep had een diversiteit aan leeftijd. De jongste was 19 en de oudste persoon 70+. Onze reisleider Robert vond zichzelf erg leuk en zijn eigen grappen ook. Maar dit zorgde wel voor een goede sfeer. Toen we eenmaal de stad uit waren met de bus en ik weer bergen zag werd ik enorm gelukkig. Ik zei altijd ik ga in de stad wonen, nou mensen ik heb mezelf uit deze droom gebracht. De stad is voor een paar dagen leuk maar ik ga er echt nooit wonen. 

Onze eerste stop was bij de start van de Great Ocean Road waar natuurlijk foto's werden gemaakt. De Great Ocean Road is een weg langs de zuidkust van Australië. De weg is meer dan 240 km lang en ligt tussen de steden Torquay en Warrnambool. In 1919 werd de aanleg begonnen door soldaten die van de Eerste Wereldoorlog terugkwamen. Er werd gebouwd tot 1932. De Great Ocean Road werd gewijd aan de slachtoffers van de oorlog en is het grootste oorlogsmonument voor slachtoffers uit de Eerste Wereldoorlog. 

Na deze eerste stop zijn we nog bij een aantal uitzicht punten geweest op verschillende stranden. Na de lunch stond er een bezoek aan het Otway Rainforest park. Lekker de bush in. Hier kregen we uitleg over de verschillende bomen die er staan, ik moet zeggen ik heb wel eens mooiere regenwouden gezien, maar het was zeker een bezoekje waard. Na deze stop zijn we doorgereden naar wat voor de meeste mensen toch wel het hoogte punt is van de Great Ocean Road de 12 Apostelen (The Twelve Apostles). Dit is een rij van rosten aan de zuidkust van Australië. De rotsen zijn van kalkzandsteen en steken vlak voor het zandstrand van het Port Campbell National Park op uit zee. Ze heten dan wel de Twaalf Apostelen vernoemd naar Jezus, maar in werkelijkheid staan er nog maar 8. Door de harde kracht van de golven raken deze kalkzandstenen beschadigd en brokkelen ze van zelf af. Voor mij was deze stop extra bijzonder. Ik had mijzelf namelijk een helikopter vlucht cadeau gedaan. Wat was dat gaaf, ik zat naast de piloot, had prachtig uitzicht, de zon scheen en het gevoel van vrij zijn was er volkomen. Het vliegen in een helikopter is zo relaxed dat ik het jammer vond dat het na 15 minuten alweer voorbij was. 

Na deze geweldige vlucht, zijn we doorgereden voor de laatste stop van deze dag. We gingen namelijk nog naar Loge Ard Gorge. Ook hier hebben we weer fantastische foto's gemaakt, om vervolgens door te rijden naar Warrnambool. In dit kleine stadje hebben we genoten van een heerlijk diner en daarna zijn we doorgereden naar onze verblijfplaats waar we de nacht hebben doorgebracht. Dag 1 van de tour zat erop.

Dag 2 stond in het teken van wilde dieren spotten. Dit is gelukt, ik heb koala's, kangaroos en emoes gezien. Naast dat we wilde dieren hebben gespot stond deze dag ook in het teken van een beklimming The Pinnacle. Voordat ik überhaupt aan deze klim ben begonnen heb ik eerst een oedeem spuitje erin moeten zetten, midden in de natuur. Want ik was al heel de dag misselijk, kon niet kotsen en mijn buik was 3 maanden in verwachting :P. De enige oplossing was dus een spuit zetten. Ik moet zeggen ik ben hier nu ruim 2,5 maand en heb nog geen medicatie hoeven te gebruiken, dus het mocht wel een keer. Nadat ik een spuitje had gezet was ik binnen 15 minuten weer de oude, kon ik tenminste weer genieten van mijn lunch en kon ik fit de beklimming gaan starten. De beklimming was over het algemeen niet heel moeilijk, maar aangezien ik van die korte pootjes heb, is het voor mij wel echt klim en klauterwerk. Maar eenmaal boven heb je wel prachtig uitzicht over The Grampians. Het naar boven klimmen vind ik altijd wel leuk, maar je moet vervolgens ook weer naar beneden, en daar ben ik niet echt een held in. Nota bene raakte de gids mij en nog 4 andere kwijt, dus toen wisten we halverwege niet welke kant we op moesten, maar uiteindelijk zijn we toch allemaal heel en wel beneden gekomen.  In de avond hebben we genoten van een heerlijke echte Aussie BBQ met Kangaroo. 

Dag 3 was aangebroken onze laatste dag in de Grampians. In de ochtend zijn we nog naar wat prachtige uitkijk punten gereden en hebben we nog 1 beklimming gedaan naar de MacKenzie Falls. Een prachtige waterval. Na deze laatste stop werd de groep opgesplitst aangezien er een gedeelte van de groep door reed naar Adelaide en een deel weer terug ging naar Melbourne. 

Ik vond het jammer dat deze 3 dagen weer voorbij waren, want het betekende dat ik weer terug ging naar de stad. Gelukkig heb ik nu nog 2 dagen voordat ik eindelijk mag gaan werken op de Australian Open. Jeetje wat heb ik daar zin in. Na het avontuur bij de Autralian Open zal ik hoogstwaarschijnlijk Melbourne verlaten. Het liefst wil ik weer een paar weken farm work doen voordat mijn lieve vriendinnetje Megan gaat komen. 

Ik zeg mensen geniet van de zonnige foto's en filmpjes!

Liefs 

Lysan